H πιο γλυκία ,η πιο μαγική,η πιο αληθινή,αλήθεια..
Θέλω να γράψω ένα παραμύθι…
Θα το φωνάξω δυνατά, να το ακούσει όλη η πλάση, για να το κάνω χωρίς δισταγμό,
με όλο μου το πάθος,με όλη τη δύναμη του είναι μου, αλλιώς θα με αποκαλέσουν ψέυτρα.
Θα γράψω για χρώματα, για μελωδίες, για ψέμματα γλυκά, για φτερωτά πλάσματα που
μοιάζουν με ζωγραφιά στον καμβά της θολής ψυχής μου.
Θα βγάλει φλόγες η ασημένια πένα μου, γιατι θα γράψω χωρίς σταματημό.
Έχω τόσα πολλά να πω, μα το μυαλό μου σταματάει.
Είσαι εσύ πάλι μπροστά μου…Για ακόμα μια φορά…Ακόμα κι όταν κλείνω τα μάτια.
Μου έρχεται στο νου ο ήχος του βιολιού που μας ταξίδευε, όταν με χόρευες
στο σαγηνευτικό ρυθμό του πιο ερώτικου τάνγκο.
Τότε που μ’ αγαπούσες…Τότε που φορούσες τη μάσκα του έρωτα και του πάθους…
Tότε που ήταν αρκετό μόνο να ανασαίνω δίπλα σου…Τότε που η μυρωδιά μου σε μεθούσε.
Μ’ ακουμπούσες στο κορμί σου σα να ήθελες να με ρουφήξει η σάρκα σου, να γίνουμε ένα.
Όλες τις στιγμές μας τις έχω καταγράψει με την κάμερα του μυαλού μου και τις έχω
αποθηκεύσει σε μια κρυφή γωνιά.
Θέλω να ξεχάσω, να πατήσω delete και να τα σβήσω όλα σα να μην υπήρξαν ποτέ.
Σα να μην κοίταξα ποτέ τα υγρά και σκοτεινά σου μάτια, σα να μη γεύτηκα ποτε το φιλί σου
που με υπνώτιζε, σα να μη μ’ άγγιξαν ποτέ τα δάχτυλά σου, που έκαναν κάθε σπιθαμή του
κορμιού μου να ριγεί, να σπαρταράει…
Σα να μη σε ένιωσα ποτέ…
Πόσο πονάνε οι στιγμές…
Σα μαχαιριά σε φρέσκια πληγή οι αναμνήσεις…
Δεν μπορώ να γράψω ένα παραμύθι…Θα φτιάξω ένα άγαλμα που θα έχει τη μορφή σου…
Γιώτα Καλλίνη
All4ART 