Η καρδιά μιας ολόκληρης γενιάς χτυπάει στο θέατρο Βαφείο…
2ος Χρόνος Παραστάσεων…
Ίσως το πιο επίκαιρο έργο της γενιάς μας, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής.
Μετά τις εξαιρετικές κριτικές που απέσπασε το έργο και η παράσταση, αλλά και τη μεγάλη ανταπόκριση του κοινού με συνεχόμενα sold out, Οι Υπάκουοι ή Reunion ανεβαίνουν για δεύτερη χρονιά, από το Σάββατο 4 Νοεμβρίου!
Οι ήρωες του έργου – γεννημένοι όλοι το 1974 – είναι μια γενιά που προχωράει “αλυσοδεμένη” σφιχτά με την πορεία της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια, πολεμώντας να αφήσει τη δική της σφραγίδα στην Ιστορία, δίχως όμως να μπορεί να δει καθαρά ποια είναι. Χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο, με ιδανικά ξεπερασμένα, γυμνοί από κάθε πίστη για ένα καλύτερο μέλλον, οι ήρωες αναμετριούνται με τους εαυτούς τους και τους συνομήλικούς τους, ψάχνοντας να βρουν απάντηση στο δύσκολο ερώτημα:
Τι θα αφήσουμε πίσω μας…;
Υπόθεση του έργου:
Μία παρέα παλιών συμμαθητών καλούνται σ’ ένα reunion στην Αράχωβα για να γιορτάσουν την Πρωτοχρονιά. Σαρανταπεντάρηδες πλέον, φορτώνονται και πάλι τις «σχολικές τους τσάντες» και ετοιμάζονται να γιορτάσουν «όπως τότε», προσπαθώντας να βρουν το νήμα που τους συνδέει με τη νιότη τους και, για τρεις μόνο ημέρες, να ξαναγίνουν ξένοιαστοι έφηβοι. 2
Κάτι για να ταρακουνήσει τις ετοιμοθάνατες νευρικές απολήξεις του εγκεφάλου σας…
Μια comic πρωτότυπη και εκρηκτική παράσταση εμπνευσμένη από τον πιο ανατρεπτικό διαδικτυακό ήρωα της εποχής μας, τον Mr. Freeman, που κατέκλυσε τις οθόνες μας με τους καταιγιστικούς και αφοπλιστικούς του μονολόγους.
Οι free freaks, ως γνήσιοι επίγονοί του, χακάρουν τον κόσμο μας και εισβάλλουν στο κρανίο μας για να ταρακουνήσουν τις ετοιμοθάνατες νευρικές απολήξεις του εγκεφάλου μας.
Τα Φρικιά πυρπολούν με τον αιρετικό τους τρόπο την «κανονικότητα» και μας προτείνουν να παίξουμε ένα παιχνίδι, δίνοντας στον φρικαρισμένο εαυτό μας μια δεύτερη ευκαιρία «να ζήσει πραγματικά».
Η παράσταση είναι μια σύγχρονη κωμωδία – μπορεί και τραγωδία. Προσοχή όμως αγαπημένοι μας παντογνώστες, γιατί τα free freaks μπορεί ξαφνικά – εκεί που γελάτε – να σας κάνουν ν’ αναρωτηθείτε «ρε μήπως είμαι κι εγώ φρικιό» ;
Free Freaks Σημείωμα Σκηνοθέτη Στην εποχή μας, στα τέλη του 2022, ας το παραδεχτούμε είμαστε όλοι φρικαρισμένοι. Τι όχι; Ελάτε τώρα. Ας είμαστε ειλικρινείς. Κοιτάξτε διακριτικά τον διπλανό σας… Μετά θυμηθείτε λίγο τους συναδέλφους σας στην δουλειά, τους οδηγούς των λεωφορείων μαζί με τους επιβάτες τους, τις φάτσες στο μετρό, τους πελάτες των Mall, τις φωτογραφίες των γάμων… Ε; Είμαι σίγουρος πως τώρα συμφωνείτε μαζί μου. Είμαστε όλοι φρικαρισμένοι! Είμαστε επίσης θεατές και θύτες! Δηλαδή είτε είμαστε φρικαρισμένοι θεατές, είτε θύτες που προκαλούμε την φρίκη. Με λίγα λόγια φίλοι μου, είμαστε φρικιά! Φρικιό είσαι και εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, φρικιό είμαι και εγώ που τις γράφω! Φρικιό είναι και η μαμά σου και ο μπαμπάς σου και η γκόμενα σου και οι φίλοι σου και το καλύτερο είναι πως όλοι κάνουμε φιλότιμες προσπάθειες να φρικάρουμε και τα παιδιά μας! Ναι, το κάνουμε! Οι οικογένειες στην εποχή μας έχουν αναβαθμιστεί, είναι πια μικρές μονάδες παραγωγής μετρίων που είναι προγραμματισμένοι να παίρνουν πολύ σοβαρά τον εαυτό τους. Τι όχι; Τότε γιατί είμαστε όλοι συντετριμμένοι από την μετριότητα της εποχή μας; Ας είμαστε ρεαλιστές, είμαστε όλοι φρικαρισμένοι. Είμαστε Φρικιά! Αλλά ο καθένας μόνος του. Δεν υπάρχει το «όλοι μαζί» για κανέναν μας. Είμαι ΕΓΩ! Εγώ, ο σπουδαίος και όλοι οι υπόλοιποι μαλάκες. Και θα πορευτούμε μια μέτρια ζωή και θα πεθάνουμε μ’ ένα μέτριο θάνατο, μόνοι μας. Το κόλπο είναι παλιό, απλό και αλάνθαστο. Για να μην ενοχλούμε, μας έμαθαν να βάζουμε τον εαυτό μας πάνω απ όλους και από όλα! Και έτσι κάθε μέρα βουλιάζουμε όλο και πιο βαθιά μέσα στα σκατά! Και όλοι μαζί σιγοτραγουδάμε εκείνο το –καθόλου- αθώο παιδικό τραγουδάκι: ήταν ένα μικρό καράβι… ήταν ένα μικρό καράβι που ήταν α-α-αταξίδευτο που ήταν α-α-αταξίδευτο οε οε οε οε οε οε και έκανε ένα μακρύ ταξίδι και έκανε ένα μακρύ ταξίδι -και πάνω σε αυτό το καράβι είμαστε και εμείς- και σε πέντε έξι εβδομάδες και σε πέντε έξι εβδομάδες, σωθήκαν ό-ό-όλες οι τροφές, σωθήκαν ό-ό-όλες οι τροφές οε οε οε οε οε οε και τότε ρίξανε τον κλήρο και τότε ρίξανε τον κλήρο, να δούνε ποιος; ποιος; ποιος θα φαγωθεί; -θεέ μου όχι εμένα ας φάνε κάποιον άλλον μαλάκα- να δούνε ποιος; ποιος; ποιος θα φαγωθεί; οε οε οε οε οε οε. Και ο κλήρος πέφτει στη Γενιά μας και ο κλήρος πέφτει στη Γενιά μας οε οε οε οε οε οε! Και τώρα που μας έπεσε ο κλήρος να μας φάνε, πρέπει να αναμετρηθούμε με την μετριότητά μας. Ο χρόνος ήδη άρχισε να μετράει αντίστροφά για τον καθένα από εμάς. Είναι η τελευταία μας ευκαιρία από φρικαρισμένα αυτάρεσκα ανθρωπάκια να εξελιχθούμε σε ευαίσθητα φρικιά. Σε ελεύθερα, συλλογικά και δημιουργικά Φρικιά! Για να δούμε, θα το τολμήσουμε ή θα γίνουμε το γεύμα μας; Κώστας Δελακούρας
Μετά το Μοναστήρι ο Βαλεντίνος Τσίλογλου επιστρέφει στο θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής με το έργο του «ΚΩΔΙΚΑΣ… ΓΥΝΑΙΚΑ». Εμπνευσμένος από συνεντεύξεις του διαδικτύου και κείμενα του Άλαν Μπένετ, συνθέτει ένα έργο που αποτελείται από τέσσερις συγγενικούς μονολόγους, διαφορετικών δεκαετιών και δημιουργεί τέσσερις μικρόκοσμους, ασύνδετους φαινομενικά μεταξύ τους, αλλά με κοινές αναφορές και υπόγειες διαδρομές.
Τέσσερα προσωπα της διπλανής πόρτας, που καλύπτουν ένα μεγάλο χρονικό φάσμα, καθώς η καθεμιά ξεπηδάει μέσα από μια δεκαετία μας αναφέρουν την ιστορία τους με γεγονότα και μας παρακινούν να τις αγκαλιάσουμε, να της αγαπήσουμε και να μην γίνομυε επικριτικοί μαζί τους. Μας κλείνουν το μάτι και ακροβατούν ανάμεσα στην αλήθεια τους.
Το τραγούδι «Κώδικας…Γυναίκα» ερμηνεύει και υπογράφει η Χρύσα Μπανδέλη.
Ο Βαλεντίνος Τσίλογλου επιστρέφει στο θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής με το έργο «ΚΩΔΙΚΑΣ… ΓΥΝΑΙΚΑ» από Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2022 και κάθε Πέμπτη στις 21:15.
Εμπνευσμένος από συνεντεύξεις του διαδικτύου και κείμενα του Άλαν Μπένετ, συνθέτει μια παράσταση που αποτελείται από τέσσερις συγγενικούς μονολόγους, διαφορετικών δεκαετιών και δημιουργεί τέσσερις μικρόκοσμους, ασύνδετους φαινομενικά μεταξύ τους, αλλά με κοινές αναφορές και υπόγειες διαδρομές.
Υπόθεση του έργου:
Τέσσερις γυναίκες , που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, μικροαστικής τάξης, που για κάποιο λόγο βρίσκονται σε προσωπικό αδιέξοδο, αναζητούν τη λύτρωση. Κωμικές εκ πρώτης όψεως φιγούρες, παλεύουν να παραμείνουν αναλλοίωτες μέσα σε ένα κόσμο εχθρικό.
Σε μια κοινωνία που τις γυναίκες αυτές τις χαρακτηρίζει ως “περιθωριακές” , οι ίδιες παραμένουν εκτεθειμένες και ευάλωτες μπροστά μας, με την ελπίδα να μην γίνουμε επικριτικοί μαζί τους αλλά να τις αγκαλιάσουμε και να τις αγαπήσουμε.
Το μάθημα, όπως λέγεται το έργο που είδαμε είναι απαιτητικό και πολυσύνθετο αναπτύσσεται γύρω από το δίπολο δύναμης – εξουσίας και καλοσύνης μεταφέροντας επίκαιρα μηνύματα, γεγονός που τονίζει τη διαχρονικότητα του κειμένου.
Το αλληγορικό έργο του Βραζιλιάνου συγγραφέα Roberto Athayde παρουσιάζεται σε μια καλοδουλεμένη διασκευή, σκηνοθετημένο χωρίς φιόγκους και φιοριτούρες από την Καίτη Βαρβαρέσου – Θεολογίτου, στη Κοινότητα Τέχνης Πράξις, χαρίζοντας μας ένα ρεσιτάλ ερμηνείας.
Κύριο χαρακτηριστικό της ηρωΐδας οι έντονες νευρώσεις που τονίζονται από τις διακυμάνσης του χαρακτήρα της. Σε μια εναλλακτική εκδοχή δασκάλου, η τάξη (θεατές) εμφανίζεται σαν μικρογραφία της κοινωνίας όπου οι εντολές δίνονται από τον άρχοντα-δάσκαλο, ενώ οι μαθητές αποτελούν την σιωπηρή πλειοψηφία-λαό που “οφείλει” να ακολουθεί τις προσταγές του .
Ακριβώς όπως ένας δικτάτορας, η δεσποινίς Μαργαρίτα απολαμβάνει την εξουσία αλλά δυσκολεύεται στη διαχείρισή της, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα στην τάξη της αλλά και την ίδια την προσωπικότητά της, προκαλώντας εσωτερική αστάθεια και έλλειψη ισορροπίας ανάμεσα στα προσωπικά θέλω και κοινωνικά πρέπει ως άνθρωπος, γυναίκα και εκπαιδευτικός. Ταλαιπωρημένη από μια συμβατική ζωή, αδυνατεί να καταφέρει την αλλαγή που ονειρεύεται.
Στον απαιτητικότατο αυτό κείμενο η κυρία Καίτη Βαρβαρέσου – Θεολογίτου καταθέτει μια σαρωτική ερμηνεία χωρίς υπερβολές στη κίνηση στο λόγο και χωρίς φωνές. Οργώνει την σκηνή χρωματίζει τη φωνή της ανάλογα των συναισθηματικών εναλλαγών, γεμάτη δονήσεις, αποδεικνύοντας την υποκριτική της δεινότητα, χρησιμοποιώντας όλο τα εκφραστικά της μέσα. Μια αυθεντική ερμηνεία κατάθεση ψυχής.
Το βίντεο της παράστασης είναι το «κερασάκι» της τούρτας και έρχεται σαν θείο δώρο για να σας προβληματίσει και να σας ενημερώσει.
Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο που πρωταγωνιστείτε φέτος.
Πρόκειται για μια διασκευή δική μου, του θεατρικού έργου «Δεσποινίς Μαργαρίτα» του Roberto Athayde . Μία δασκάλα, σε μία ξεχωριστή τάξη σας καλεί για ένα ιδιαίτερο μάθημα. Μία γυναίκα που δίνει ένα σκληρό μάθημα ζωής, ύπαρξης, μοναξιάς και συνειδητοποίησης. Όχι, δεν είναι ένα μάθημα για παιδιά. Είναι για τους μεγάλους, εκείνους τους μεγάλους που υποβιβάζουν, που γίνονται καθημερινοί θύτες της κοινωνίας, της γειτονιάς, του σπιτιού σας… Η σκληρότητα αφήνει πάντα σημάδια στον άλλον, σε αυτό το μάθημα θα δείτε τις ρωγμές της δασκάλας που ανοίγει τη πληγωμένη ψυχή της και τη σερβίρει στο πιάτο των μαθητών – θεατών.
Πως αποφασίσατε να ανεβάσετε ένα τέτοιο έργο “μονόλογο”, που πραγματικά θεωρώ οτι είναι κάτι που θέλει τεράστιο ψυχικό σθένος και εσωτερική δύναμη.
Εν μέσω lοckdown διάβασα πολλά θεατρικά έργα που μου αρέσαν πολύ, αλλά το συγκεκριμένο έργο θεωρώ οτι αποτυπώνει τέλεια μια μικρογραφία της κοινωνίας, ειδικά στους καιρούς που βιώνουμε τώρα, τα λόγια αλλά και όλο το θεατρικό αυτό έργο είναι φοβερά επίκαιρο.
Τι θέλετε να κρατήσει ο θεατής, φεύγοντας από τη παράσταση αυτή.
Ο κάθε θεατής θα κρατήσει οτι ίδιος θέλει να κρατήσει από τη παράσταση μου. Αλλά κρατάω τα λόγια ενός θεατή που μου είπε: “ευχαριστώ πολύ για το θέαμα. Θα πάω σπίτι και θα σκεφτώ όλα τα σοφά λόγια που ειπώθηκαν όλη αυτή την ώρα”.
Το θέατρο έχει αλλάξει στο καιρό του COVID-19; Και αν ναι, τι πιστεύετε οτι έχει αλλάξει;
Η προσέλευση του κόσμου σαφώς μειώθηκε γιατί ενώ ο κόσμος διψάει για θέατρο, φοβάται ακόμα. Βέβαια, ο χώρος μας τηρεί όλα τα μέτρα ασφαλείας και εισέρχονται μέσα σε αυτόν, μόνο εμβολιασμένοι.
Θυμηθείτε μια συνεργασία που αγαπήσατε πολύ;
Θα πω δυο συνεργασίες τις οποίες τις πίστεψα και δεν ήθελα να τελειώσουν με τίποτα. Η πρωτη ήταν η “μανα φρηκιό” σε διασκευή και σκηνοθεσία Λένας Μαυράκη και η δεύτερη και πολύ αγαπημένη το “Δείπνο Βασιλισσών” σε κείμενο και σκηνοθεσία του λατρεμένου μου συνεργάτη και φίλου Βαλεντίνου Τσίλογλου.
Η συνεργασία σας με τον κ. Μανουσάκη πως προέκυψε; Τι κρατάτε από αυτή;
Έγινε κάστινγκ για το “κόκκινο ποτάμι” και με επέλεξε ως βοηθητικό ρόλο. Είναι σπουδαίος άνθρωπος ο κ.Μανουσάκης προσέχει τους ηθοποιούς του και τους αγαπά. Φροντίζει το ίδιο και τους πρώτους ρόλους και εκείνους που απλά κάνουν ένα πέρασμα. Είναι φιλικός και πρόσχαρος. Μέσα στο lockdown μας έπεισε να ανεβούμε στα βουνα για το “κόκκινο ποτάμι” και στη συνέχεια με επέλεξε για τομετα “Βραδιάνος στα Σπόρκα” που υποδυόμουν ρόλο πια, τη Σωτήραινα, μια γυναίκα σχεδόν ανάπηρη. Τολμώ να πω πως ο ρόλος δεν με δυσκόλεψε καθόλου γιατί και στο “Δείπνο Βασιλισσών” έκανα μια γυναίκα καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο από επιλογή όμως.
Επόμενα μελλοντικά σχέδια;
Υπάρχουν διάφορα project που είναι προς συζήτηση αλλά τίποτα ανακοινώσιμο προς το παρόν. Το μόνο σίγουρο είναι το μάθημα στη Κοινότητα Τέχνης Πράξις κάθε Σάββατο στις 21:15. Ωστόσο θα ήθελα πολύ να κάνω τηλεόραση.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ Σκηνοθεσία – ερμηνεία: Καίτη Βαρβαρέσου Θεολογίτου Μουσική επιμέλεια: Νίκος Τουλιάτος Φώτα: Μάριος Τσουμάρης Μακιγιάζ: Κατερίνα Σταθάκη Οργάνωση Παραγωγής: Ευγενία Λιούτα Φωτογραφία: Νεκτάριος Θεοδώρου Με την πολύτιμη βοήθεια του Δημοσθένη Παπαδόπουλου *** Από 2 Οκτωβρίου και για 10 Σάββατα Ώρα 21:30 Διάρκεια: 40 λεπτά Τιμή εισιτηρίου: 8 ευρώ *** Κοινότητα Τέχνης Πράξις Γενναίου Κολοκοτρώνη 12, Κουκάκι
Νέα και πολλά υποσχόμενη, η Αναστασία Γκουγκούμη ή αλλιώς αδελφή Πεταλούδα, από τη παράσταση ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ σε σκηνοθεσία Βαλεντίνου Τσίλογλου μιλάει για όλα στο ALL4ART….
Mοναστήρι σε σκηνοθεσία Βαλεντίνου Τσίλογλου πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Όπως προκύπτουν συνήθως στον χώρο μας. Από μια ακρόαση. Είδα αναρτημένο το άρθρο σε γνωστό site για ακροάσεις θεάτρου και είπα θα πάω. Ένιωσα πολύ οικεία με τον κ. Τσίλογλου και μάλιστα μου άρεσε ο τρόπος που διάλεξε να με προσεγγίσει. Ήταν φιλικό κλίμα χωρίς επιτηδευμένη σοβαρότητα. Θυμάμαι ότι ήταν μια αρκετά καλή ακρόαση και όταν βγήκα κάλεσα τους γονείς μου να τους πω τα καλά νέα. Ο κ. Τσιλογλου προφανώς και δεν με είχε ενημερώσει ακόμα και όμως για κάποιον λόγο ήξερα ότι θα συγκαταλέγομαι στους ηθοποιούς του.
• Πείτε μας δυο λόγια για τη παράσταση που πρωταγωνιστείτε;
Μια παράσταση που πραγματικά τα έχει όλα. Χιούμορ, θλίψη, ξεγνοιασιά, ταπείνωση, απλότητα. Πολλά τα συναισθήματα, πολλοί οι χαρακτήρες και όμως τόσο γνώριμα τα όσα βλέπουμε. Μου θυμίζει την ζωή την ίδια, τα παθαίνουμε όλα, γελάμε, κλαίμε την ίδια μέρα και μετά ξανά από την αρχή.
• Ποιός ο ρόλος που υποδύεστε και ποιές οι δυσκολίες που αντιμετωπίσατε στο να το προσεγγίσετε;
Υποδύομαι την αδελφή Πεταλούδα. Ένας αρκετά απαιτητικός ρόλος θα έλεγα. Έχει αρκετές εναλλαγές σαν χαρακτήρας και έπρεπε να μελετήσω τον ρόλο στις λεπτομέρειες για να μπορέσω να αποδώσω. Ειδικά τα συναισθήματα της, που γιγαντώνονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα κατά την διάρκεια του έργου, έπρεπε να μου δικαιολογηθούν για να μπορέσω να τα αποδώσω.
• Γιατί να έρθει κάποιος να δεί το Μοναστήρι;
Για να γελάσει, να ξεχαστεί, να αφεθεί και να ταυτιστεί ίσως. Νομίζω όλοι το έχουμε ανάγκη μετά από μια τόσο δύσκολη περίοδο, που μας ταλαιπώρησε και ψυχικά και σωματικά. Η τέχνη καταλαβαίνει, συμπάσχει.
• Μετά το covid θεωρείς οτι άλλαξε κάτι στο θέατρο και στο κόσμο που θα έρθει ως θεατής;
Πιστεύω ότι όλοι έχουμε περισσότερη όρεξη. Προσωπικά και μόνο, ανυπομονούσα να ξαναρχίσουμε πρόβες. Μπορεί οι απανωτές καραντίνες και η οδυνηρή κατάσταση με την πανδημία να μας είχε καθηλώσει στα σπίτια μας. Πιστεύω όμως ότι για πολλούς ήταν η μεγάλη ευκαιρία να ξανασκεφτούμε σοβαρά τις επιλογές μας.
• Αγαπημένη σου ατάκα από το έργο υπάρχει και αν ναι γιατί;
Είναι μια δίκη μου ατάκα μάλιστα. “Δεν με ενδιαφέρει τι θα πει ο κόσμος… “. Μεγάλη κουβέντα. Θέλει τόλμη για να την πεις, ποσό μάλλον για να την πιστεύεις. Αν μπορούσαμε όλοι να ζήσουμε με αυτή την φράση χαραγμένη στο μυαλό μας. Πιστεύω θα ήμασταν πιο ελεύθεροι.
• Θεωρείς πως «καλή ηθοποιός» γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Σίγουρα γίνεσαι. Σε όλα μπορείς να “γίνεις”. Πάθος να έχεις, κατάλληλους ανθρώπους γύρω σου, στήριξη και πειθαρχία και όλα γίνονται.
• Επόμενα μελλοντικά σου σχέδια;
Σε προσωπικό, ότι κάνω και τώρα, καλά πάει. Φιλίες, βιβλία, ωραίες ταινίες, υπέροχο θέατρο και ο άνθρωπος σου, στο πλάι σου. Σε επαγγελματικό επίπεδο, υπάρχουν κάποιες συζητήσεις αλλά τίποτα που να μπορώ να ανακοινώσω.
Μοναστήρι , σε σκηνοθεσία Bαλεντίνου Τσίλογλου, στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής, από Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2021 και κάθε Τετάρτη & Πέμπτη στις 21:15, για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων!
Yπόθεση του έργου:
Σε ένα μοναστήρι που βρίσκεται στο ΤΡΑΣΜΟΖ της Ισπανίας, το χωριό θεωρείται καταραμένο από τον 13ο αιώνα και αφορισμένο από την καθολική εκκλησία, μια αυταρχική ηγουμένη θα κάνει τα πάντα για να διαφυλάξει τη θέση της και την οικονομική της ευημερία, με καθε τρόπο, αψηφώντας τα θέλω και τα πιστεύω των υπολοίπων.
Η αδελφή Κατάρα, ικανή για όλα, γίνεται ηγουμένη στη θέση της αδελφής Γαλήνης και περισυλλέγει στο πλάι της, κορίτσια που κρίνει αυτή, οτι έχουν θέση στη μονή που θέλει να δημιουργήσει. Μαζί της η αδελφή Νυφίτσα και η αδελφή Κοπριά γίνονται υποχείρια στα χέρια της. Τα πάντα όμως ανατρέπονται όταν ξυπνά η “γυναικεία φύση” των μοναχών. Ερωτικά μπερδέματα, ζήλεια, πάθη, συμβιβασμοί και ίντριγκες περιπλέκουν την ιστορία και το μόνο που τους απασχολεί είναι, «τι θα πει ο κόσμος».
Η αδελφή Κοπριά βλέπει ακούει και ξέρει ότι συμβαίνει στο χωριό και στο μοναστήρι. Ενημερώνει την ηγουμένη για οτι ακούει και βλέπει, χωρίς να σκέφτεσαι τις συνέπειες για να έχει την εύνοια της. Προσπαθεί να κρατήσει κρυμμένα μόνο τα δικά της μυστικά. Είναι μια γυναίκα καταπιεσμένη που θελει να ζήσει την ζωή της και να χαρεί αλλά για εκείνη και για τις υπόλοιπες αδελφές του μοναστηριού, αυτό ειναι δύσκολο λόγω της αυταρχικού χαρακτήρα της ηγουμένης που θέλει να ορίζει τις ζωές τους.
Η αδελφή Σαλαμάνδρα, ταλαιπωρημένη από τα πρώτα δύσκολα χρόνια της ζωής της και ατυχώς σημαδεμένη από ένα σκληρό ατύχημα, καταφθάνει στο μοναστήρι από τα χέρια της Ηγουμένης, η οποία συνωμοτικά διέλυσε τον αρραβώνα της μεταφέροντας ψέματα σε εκείνη και τον παρολίγον άντρα της. Ο μόνος δρόμος για τη Σαλαμάνδρα, είναι πια αυτός της μονής, όπου και παγιδεύεται υπό το καθεστώς της ηγουμένης, μέσα σε μια θύελλα εντάσεων με τις υπόλοιπες αδελφές.
Η αδελφή Πεταλούδα είναι ένα νέο κορίτσι που αγνοεί την μοίρα της και παθιάζεται με τα θέλω της. Συχνά ταυτίζεται με τις υπόλοιπες μοναχές και νιώθει ότι δικαιωματικά ανήκει σε αυτή την μεγάλη οικογένεια. Συμπάσχει, συζητά, εναντιώνεται αλλά και αγαπά. Τελικά οι συνθήκες της ανοίγουν τα φτερά αρκετά πρόωρα, σε ένα περιβάλλον που τα φτερουγίσματα, της καρδιάς και μη, δεν είναι επιτρεπτά.
Η αδελφή Νυφίτσα είναι μια μεσήλικη μοναχή που βρίσκεται εδώ και χρόνια στο μοναστήρι. Είναι το δεξί χέρι της ηγουμένης. Γνωρίζει όλα όσα γίνονται στο μοναστήρι και πολλές φορές κινεί τα νήματα προς το συμφέρον της. Έχει δυο γιούς που δουλεύουν στα χωράφια της μονής και βιοπορίζονται από αυτά.
Η Hγουμένη του μοναστηριού, αδελφή Κατάρα επεμβαίνει στις ζωές όλων. Συνωμοτεί, ραδιουργεί και μηχανεύεται τεχνάσματα ώστςε να έχει τον απόλυτο έλεγχο οχι μόνο στα οικονομικά αλλά και στις ζωές όλων. Στο πλάι της έχει μαζέψει κορίτσια, το καθ’ ένα για διαφορετικό λόγο και σκοπό, ώστε να δημιουργήσει το ιδανικό μοναστήρι για την ίδια.
H αδελφή Γαλήνη είναι πρώην ηγουμένη του μοναστηριού, κλειδωμένη στα μπουντρούμια, υποσιτισμένη και φυτοζωώντας. Αρχίζει και χάνει τα λογικά της από την απομόνωση , ακροβατώντας ανάμεσα στη λογική και στη τρέλα. Δεν χάνει την αγάπη της για τους ανθρώπους, ακόμα και γι’ αυτούς που της έκαναν «κακό».
Η Μιράντα είναι η «χορηγός» του μοναστηριού. Έρχεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αφήνει χρήματα και με αυτό το τρόπο θεωρεί οτι έχει την εύνοια του θεού. Ωστόσο κρύβει μέσα της ζήλια και κακία για τους ανθρώπους που δεν ευνοούν τα δικά της «θέλω».
Η αδελφή Αρουραίος είναι από τις μικρότερες μοναχές του μοναστηριού. Έχει συμβιβαστεί με το περιβάλλον που μεγαλώνει. Είναι ζωηρή αλλά και δίκαιη στις πραγματικά κρίσιμες στιγμές. Είναι περίεργη και θέλει να γνωρίζει τα πάντα, όμως δεν τάσσεται υπερ της αδικίας, ούτε λειτουργεί υπόγεια. Το μόνο της μέλημα είναι να προσπαθεί να βρίσκει την ευτυχία σε οποιαδήποτε στιγμή της σκληρής της καθημερινότητας και να γεμίζει με λίγο χρώμα την σκοτεινιά που βιώνει.
Η Βερονίκη είναι μία πολύπλευρη προσωπικότητα με πληθώρα αντιδράσεων και συναισθημάτων. Ξετυλίγεται σιγά σιγά στα μάτια όλων ξεκινώντας από μια δύσκολη στιγμή της ζωής της και φτάνοντας σε αντιδράσεις που ούτε η ίδια θα μπορούσε να φανταστεί. Είναι ένας πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρας που σε εκπλήσσει συνεχώς !
Η αδελφή Αρκούδα είναι η μεγαλύτερη από της μοναχές και η πιο πλούσια. Έχει ξυπνήσει μέσα της η γυναικεία της φύση και προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από τα δεσμά που της έχει ορίσει η ηγουμένη. Εναντιώνεται και αρραβωνιάζεται ένα νεαρό και άθελα της γίνεται η πέτρα του σκανδάλου.
Ο Βαλεντίνος Τσιλογλου επιστρέφει στο θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής με το «Μοναστήρι».
Διασκευή του θεατρικού έργου «Το σπίτι της Mπερνάρντα Άλμπα», του Federico Garcia Lorca, με επιρροές από τις «Αμαρτωλές Καλόγριες», του Pedro Almodovar καθώς και γεγονότα τα οποία έχουν συμβεί ανά τον κόσμο στο παρελθόν.
Yπόθεση του έργου:
Σε ένα μοναστήρι που βρίσκεται στο ΤΡΑΣΜΟΖ της Ισπανίας, το χωριό θεωρείται καταραμένο από τον 13ο αιώνα και αφορισμένο από την καθολική εκκλησία, μια αυταρχική ηγουμένη θα κάνει τα πάντα για να διαφυλάξει τη θέση της και την οικονομική της ευημερία, με καθε τρόπο, αψηφώντας τα θέλω και τα πιστεύω των υπολοίπων.
Η αδελφή Κατάρα, ικανή για όλα, γίνεται ηγουμένη στη θέση της αδελφής Γαλήνης και περισυλλέγει στο πλάι της, κορίτσια που κρίνει αυτή, οτι έχουν θέση στη μονή που θέλει να δημιουργήσει. Μαζί της η αδελφή Νυφίτσα και η αδελφή Κοπριά γίνονται υποχείρια στα χέρια της. Τα πάντα όμως ανατρέπονται όταν ξυπνά η “γυναικεία φύση” των μοναχών. Ερωτικά μπερδέματα, ζήλεια, πάθη, συμβιβασμοί και ίντριγκες περιπλέκουν την ιστορία και το μόνο που τους απασχολεί είναι, «τι θα πει ο κόσμος».
To επικεντρώνεται στα ζητήματα της καταπίεσης, της σωματικής και ψυχικής βίας, του συμβιβασμού και του ερωτικού πάθους. Οι ηθικοί κανόνες περιορίζουν τη γυβαίκα σε τέτοιο βαθμό, που της στερούν το δικαίωμα να ορίζει η ίδια το σώμα της.
Ο ακραίος αυτός περιορισμός μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά και οποιαδήποτε προσπάθεια ανατροπής του οδηγείται σε αποτυχία.
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη & Πέμπτη, στις 21:15
Διάρκεια: 100’
Τιμές Εισιτηρίων: 15 Ευρώ, 12 Ευρώ (μειωμένο για φοιτητές, ΑΜΕΑ και ανέργους)
Τηλέφωνα Κρατήσεων:210 34 25 637 – 697 4262708
Ισχύουν ειδικές τιμές εισιτηρίων για συλλόγους και γκρουπ στο τηλ. 697 426 2708
*Θα τηρηθούν όλα τα μέτρα ασφαλείας για το covid. Oι θέσεις είναι περιορισμένες. Η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική τοσο κατά την είσοδο-έξοδο στον χώρο οσο και καθ’όλη την διάρκεια της εκδήλωσης.
(Ένα θεατρικό έργο εμπνευσμένο από ιστορίες των παρασκηνίων
του Μπρόντγουαιη)
ΠΡΕΜΙΕΡΑ: Σάββατο 7 Μαρτίου 2020
Μετά από την επιτυχία του έργου της Άννας Ετιαρίδου «Οι επισκέπτες του Δεκαπενταύγουστου» που παίχτηκε για δύο σαιζόν, η ομάδα Πλάνη για ακόμα μια φορά μεταπηδά σ’ ένα εντελώς διαφορετικό θεατρικό είδος. Η Άννα Ετιαρίδου γράφει και ο Κώστας Δελακούρας σκηνοθετεί ένα έργο εμπνευσμένο από ιστορίες των παρασκηνίων του θεάτρου γεμάτο ζωντάνια, μαύρο χιούμορ, σασπένς και απρόβλεπτους ήρωες.
Ηθοποιοί, θεατρικοί συγγραφείς, σκηνοθέτες, ενδυματολόγοι, αλλά και κριτικοί θεάτρου συγκρούονται γύρω από την εμβληματική μορφή της Εύας, μίας αμφιλεγόμενης προσωπικότητας, η οποία καταφέρνει με πλάγιους τρόπους να διεισδύσει στον θεατρικό τους κόσμο και να φέρει τα πάνω-κάτω. Η καλλιτεχνική κούραση, η κρίση της μέσης ηλικίας, η άρρωστη φιλοδοξία, τα ψυχολογικά αδιέξοδα, οι διαφωνίες, αλλά και η σύμπραξη των καλλιτεχνών του Θεάτρου, βρίσκονται στο επίκεντρο της υπόθεσης του έργου, το οποίο διαδραματίζεται τόσο στο προσκήνιο όσο και στα παρασκήνια του Μπρόντγουαιη, μέσα σε μια απόλυτα θεατρική ατμόσφαιρα.
Υπόθεση του έργου: Μία καταξιωμένη ηθοποιός και η επί χρόνια βασίλισσα των θεατρικών σκηνών του Μπρόντγουαιη, στα όρια της μετάβασής της στη μέση ηλικία, βρίσκεται σε καλλιτεχνική κρίση. Παρόλο που η ζωή φαίνεται να της τα έχει δωρίσει όλα απλόχερα, επιτυχία, αναγνώριση, φίλους, έρωτα και τη χαρά να κάνει ένα επάγγελμα που αγαπά, η ίδια νιώθει ότι το άστρο της τείνει να σβήσει. Μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει την Εύα, μία νεαρή θαυμάστρια που δείχνει να την λατρεύει. Η ίδια και οι φίλοι της «αγκαλιάζουν» από την πρώτη στιγμή την Εύα και της ανοίγουν διάπλατα την πόρτα προς τον μαγικό κόσμο του Θεάτρου. Όμως η Εύα δεν είναι μία συνηθισμένη περίπτωση και δείχνει να θέλει πολλά περισσότερα… ίσως και όλα…
Ταυτότητα της παράστασης
Κείμενο: Άννα Ετιαρίδου
Σκηνοθεσία: Κώστας Δελακούρας
Ερμηνεύουν: Άννα Ετιαρίδου, Θέτις Μητκίδου, Γιάννα Παπανικολάου Κωνσταντίνος Καρούζος, Σοφία Ιωακειμίδη και ο Κώστας Δελακούρας
Φωτισμοί-Ηχοληψία: Σάββας Σουρμελίδης
Φωτογραφίες: Μάνος Γεωργίου
Βίντεο: Πέτρος Κιοσές
Πληροφορίες
Θέατρο «Βαφείο – Λάκης Καραλής»
Αγίου Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115, Κεραμεικός
Στάση Μετρό: Κεραμεικός
Τηλέφωνο Κρατήσεων: 210 3425637
Πρεμιέρα: Σάββατο 7 Μαρτίου 2020
Ημέρες παραστάσεων: κάθε Σάββατο στις 21:00 & κάθε Κυριακή στις 18:30
Ο Βαλεντίνος Τσίλογλου, ηθοποιός και σκηνοθέτης, αναζητά για τις ανάγκες της νέας του θεατρικής παραγωγής, γυναίκες ηθοποιούς ερμηνευτικής ηλικίας 18 – 40 ετών.
Το “Μοναστήρι” είναι κοινωνικό δράμα και θα ανέβει τον Απρίλιο 2020 σε κεντρική σκηνή της Αθήνας, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη.
Δεν απαιτείται η προετοιμασία μονολόγου, θα δοθεί κείμενο και θα ζητηθεί αυτοσχεδιασμός.
Οι ενδιαφερόμενες παρακαλούμε να αποστείλλουν το βιογραφικό τους καθώς και φωτογραφικό υλικό (οχι ασπρόμαυρες φωτογραφίες)
Η αδελφή Κοπριά βλέπει ακούει και ξέρει ότι συμβαίνει στο χωριό και στο μοναστήρι. Ενημερώνει την ηγουμένη για οτι ακούει και βλέπει, χωρίς να σκέφτεσαι τις συνέπειες για να έχει την εύνοια της. Προσπαθεί να κρατήσει κρυμμένα μόνο τα δικά της μυστικά. Είναι μια γυναίκα καταπιεσμένη που θελει να ζήσει την ζωή της και να χαρεί αλλά για εκείνη και για τις υπόλοιπες αδελφές του μοναστηριού, αυτό ειναι δύσκολο λόγω της αυταρχικού χαρακτήρα της ηγουμένης που θέλει να ορίζει τις ζωές τους.
Η αδελφή Σαλαμάνδρα, ταλαιπωρημένη από τα πρώτα δύσκολα χρόνια της ζωής της και ατυχώς σημαδεμένη από ένα σκληρό ατύχημα, καταφθάνει στο μοναστήρι από τα χέρια της Ηγουμένης, η οποία συνωμοτικά διέλυσε τον αρραβώνα της μεταφέροντας ψέματα σε εκείνη και τον παρολίγον άντρα της. Ο μόνος δρόμος για τη Σαλαμάνδρα, είναι πια αυτός της μονής, όπου και παγιδεύεται υπό το καθεστώς της ηγουμένης, μέσα σε μια θύελλα εντάσεων με τις υπόλοιπες αδελφές. 
Η αδελφή Πεταλούδα είναι ένα νέο κορίτσι που αγνοεί την μοίρα της και παθιάζεται με τα θέλω της. Συχνά ταυτίζεται με τις υπόλοιπες μοναχές και νιώθει ότι δικαιωματικά ανήκει σε αυτή την μεγάλη οικογένεια. Συμπάσχει, συζητά, εναντιώνεται αλλά και αγαπά. Τελικά οι συνθήκες της ανοίγουν τα φτερά αρκετά πρόωρα, σε ένα περιβάλλον που τα φτερουγίσματα, της καρδιάς και μη, δεν είναι επιτρεπτά. 
Η αδελφή Νυφίτσα είναι μια μεσήλικη μοναχή που βρίσκεται εδώ και χρόνια στο μοναστήρι. Είναι το δεξί χέρι της ηγουμένης. Γνωρίζει όλα όσα γίνονται στο μοναστήρι και πολλές φορές κινεί τα νήματα προς το συμφέρον της. Έχει δυο γιούς που δουλεύουν στα χωράφια της μονής και βιοπορίζονται από αυτά.
Η Hγουμένη του μοναστηριού, αδελφή Κατάρα επεμβαίνει στις ζωές όλων. Συνωμοτεί, ραδιουργεί και μηχανεύεται τεχνάσματα ώστςε να έχει τον απόλυτο έλεγχο οχι μόνο στα οικονομικά αλλά και στις ζωές όλων. Στο πλάι της έχει μαζέψει κορίτσια, το καθ’ ένα για διαφορετικό λόγο και σκοπό, ώστε να δημιουργήσει το ιδανικό μοναστήρι για την ίδια.
H αδελφή Γαλήνη είναι πρώην ηγουμένη του μοναστηριού, κλειδωμένη στα μπουντρούμια, υποσιτισμένη και φυτοζωώντας. Αρχίζει και χάνει τα λογικά της από την απομόνωση , ακροβατώντας ανάμεσα στη λογική και στη τρέλα. Δεν χάνει την αγάπη της για τους ανθρώπους, ακόμα και γι’ αυτούς που της έκαναν «κακό».
Η Μιράντα είναι η «χορηγός» του μοναστηριού. Έρχεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, αφήνει χρήματα και με αυτό το τρόπο θεωρεί οτι έχει την εύνοια του θεού. Ωστόσο κρύβει μέσα της ζήλια και κακία για τους ανθρώπους που δεν ευνοούν τα δικά της «θέλω».
Η αδελφή Αρουραίος είναι από τις μικρότερες μοναχές του μοναστηριού. Έχει συμβιβαστεί με το περιβάλλον που μεγαλώνει. Είναι ζωηρή αλλά και δίκαιη στις πραγματικά κρίσιμες στιγμές. Είναι περίεργη και θέλει να γνωρίζει τα πάντα, όμως δεν τάσσεται υπερ της αδικίας, ούτε λειτουργεί υπόγεια. Το μόνο της μέλημα είναι να προσπαθεί να βρίσκει την ευτυχία σε οποιαδήποτε στιγμή της σκληρής της καθημερινότητας και να γεμίζει με λίγο χρώμα την σκοτεινιά που βιώνει.
Η Βερονίκη είναι μία πολύπλευρη προσωπικότητα με πληθώρα αντιδράσεων και συναισθημάτων. Ξετυλίγεται σιγά σιγά στα μάτια όλων ξεκινώντας από μια δύσκολη στιγμή της ζωής της και φτάνοντας σε αντιδράσεις που ούτε η ίδια θα μπορούσε να φανταστεί. Είναι ένας πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρας που σε εκπλήσσει συνεχώς !
Η αδελφή Αρκούδα είναι η μεγαλύτερη από της μοναχές και η πιο πλούσια. Έχει ξυπνήσει μέσα της η γυναικεία της φύση και προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από τα δεσμά που της έχει ορίσει η ηγουμένη. Εναντιώνεται και αρραβωνιάζεται ένα νεαρό και άθελα της γίνεται η πέτρα του σκανδάλου. 
All4ART 